Instandhouding als plicht
Een monument is een gebouw met cultuurhistorische of wetenschappelijke waarde. De Sint-Elisabethkerk is op 8 september 1965 opgenomen in het register van rijksmonumenten en daarmee een gebouw van nationaal belang.
Alle rijksmonumenten staan met een uniek nummer opgenomen in het rijksmonumentenregister.
De Sint-Elisabethkerk heeft als rijksmonument het nummer 17255. In het register is de redengevende omschrijving of motivering opgenomen op grond waarvan de rijksoverheid in 1965 het besluit heeft genomen om de kerk als rijksmonument aan te wijzen.
De cultuurhistorische of wetenschappelijke waarde maakt dat de kerk bijzondere bescherming geniet. De bescherming omvat de gehele roerende zaak; alle onderdelen (bestanddelen), zoals fundering, gevel en gevelonderdelen, draagconstructie en kap, vloer en vloerafwerking, interieur (denk aan plafond, wandafwerking, vast meubilair en orgel).
Ook na de aanwijzing tot rijksmonument aangebrachte wijzigingen genieten de wettelijke bescherming.
Sinds de invoering van de Erfgoedwet (1 juli 2016) geldt voor eigenaren van rijksmonumenten een plicht tot onderhoud waarmee beoogd wordt de monumenten in stand te houden. Het zijn van rijksmonument brengt dan ook steeds groter wordende verplichtingen met zich mee.
Waar in het verleden de rijksoverheid subsidies beschikbaar stelde voor restauratie, ligt het zwaartepunt van de rijkssubsidieregelingen nu bij het in goede staat houden van monumenten. Door planmatig onderhoud kunnen dure en ingrijpende restauraties in de toekomst worden voorkomen, aldus de rijksoverheid.
De stichting heeft het instandhoudingsplan voor de periode 2015-2020 afgerond; een nieuw plan voor de periode 2021-2026 is goedgekeurd door de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed.